Psalm 139 - ' Omnipresent' - canvas reproductie

Toelichting psalm 139:

De handen van God zijn scheppend, dragend, leidend, zegenend.

De vogels zijn een symbool van de mens die van God weg wil: waarheen zou ik gaan voor uw Geest....

Centraal op het doek, een ongeboren kindje. 

De navelstreng gaat naar boven, naar God.

Psalm 139

Here, Gij doorgrondt en kent mij;

Gij kent mijn zitten en mijn opstaan

Gij verstaat van verre mijn gedachten;

Met al mijn wegen zijt Gij vertrouwd.

Want er is geen woord op mijn tong,

Of, zie, Here, Gij kent het volkomen;

Gij omgeeft mij van achteren en van voren

En Gij legt uw hand op mij.

Het begrijpen is mij te wonderbaar,

Te verheven, ik kan er niet bij.

Waarheen zou ik gaan voor uw Geest,

Waarheen vlieden voor uw aangezicht?

Steeg ik ten hemel- Gij zijt daar,

Of maakte ik het dodenrijk tot mijn sponde -Gij zijt er;

Nam ik vleugelen van de dageraad’

Ging ik wonen aan het uiterste der zee,

Ook daar zou uw hand mij geleiden,

Uw rechterhand mij vastgrijpen....

Want Gij hebt mijn nieren gevormd,

Mij in de schoot van mijn moeder geweven.

Ik loof U, omdat ik gans wonderbaar ben toebereid,

Wonderbaar zijn uw werken;

Mijn ziel weet dat zeer wel.

Mijn gebeente was voor U niet verholen,

Toen ik in het verborgene gemaakt werd,

Gewrocht in de diepten van het aardrijk;

Uw ogen zagen mijn vormeloos begin;

In uw boek waren zij alle opgeschreven,

De dagen, die geformeerd zouden worden,

Toen nog geen daarvan bestond...